همانطور که مشاهده مي کنيد دو آرگومان براي تابع total تعريف شده است که در متغير x ذخيره مي شوند و توسط دستور return مقدارشان به تابع ارسال خواهد شد.
در نظر داشته باشيد که توابع در جاوااسکريپت بسيار کاربرد دارند و شما هنگام نوشتن اسکريپت خود پي به اهميت آنها خواهيد برد مخصوصاً زماني که يک سري کد را بخواهيد در کليه صفحات يک وب سايت بکار بريد که مي توانيد آنها را بصورت يک تابع در يک فايل خارجي جاوااسکريپت ذخيره کنيد و سپس در هر صفحه آن تابع را فراخواني کنيد.
همانطور که مشاهده مي کنيد دو آرگومان براي تابع total تعريف شده است که در متغير x ذخيره مي شوند و توسط دستور return مقدارشان به تابع ارسال خواهد شد.
در نظر داشته باشيد که توابع در جاوااسکريپت بسيار کاربرد دارند و شما هنگام نوشتن اسکريپت خود پي به اهميت آنها خواهيد برد مخصوصاً زماني که يک سري کد را بخواهيد در کليه صفحات يک وب سايت بکار بريد که مي توانيد آنها را بصورت يک تابع در يک فايل خارجي جاوااسکريپت ذخيره کنيد و سپس در هر صفحه آن تابع را فراخواني کنيد.
متد join تقريباً مانند متد قبلي عمل مي کند و کليه مقادير را بصورت يک رشته متني در صفحه نشان مي دهد با اين تفاوت که در اين متد مي توانيد يک علامت مانند نقطه، تعيين کنيد تا بين مقادير چاپ شده در صفحه قرار گيرد. بصورت پيش فرض اين علامت، کاما مي باشد. مثال
متد pop آخرين مقدار آرايه را جدا کرده و در صفحه نمايش مي دهد. دقت کنيد که اين متد در خصوصيت length تأثير مي گذارد يعني اگر بعد از اين متد خصوصيت length را بکار بريد، يک انديس کمتر نشان مي دهد. مثال
متد shift برعکس متد قبلي است يعني اين متد اولين مقدار آرايه را جدا مي کند و نشان مي دهد. مثال
متد push يک يا چند مقدار را به آخر يک آرايه اضافه مي کند و انديس جديد برمي گرداند. مثال
متد unshift يک يا چند مقدار به ابتداي يک آرايه اضافه مي کند و انديس جديد بر مي گرداند. دقت کنيد که اين متد در مرورگر اينترنت اکسپلورر بدرستي کار نمي کند. مثال
متد reverse ترتيب نمايش مقادير يک آرايه را برعکس کرده و در صفحه وب نمايش مي دهد. مثال
متد slice يکسري از مقادير موجود در يک آرايه را جدا مي کند که در اين متد شماره انديس مقداري که مي خواهيد از آنجا جداسازي شروع شود را بايد بنويسيد و همچنين مي توانيد آخرين مقدار هم مشخص کنيد که اگر آنرا معين نکنيد تا آخرين مقدار انتخاب خواهد شد. مثال
متد sort براي منظم کردن مقادير يک آرايه به ترتيب حروف الفباي انگليسي است. اگر هم مقادير يک آرايه، عدد باشند به ترتيب اعداد تنظيم خواهند شد که مفسر جاوااسکريپت به اولين عدد از سمت چپ نگاه مي کند و بعد از رديف کردن آنها سپس به اعداد بعدي نگاه مي کند. مثال
متد splice براي اضافه يا حذف يک مقدار در آرايه مي باشد که اين متد داراي پارامترهايي مي باشد که اين پارامترها را بايد در پرانتز مشخص کنيد. اولين پارامتر شماره انديس که در آنجا يک مقدار حذف يا اضافه خواهد شد و بايد عدد باشد. دومين پارامتر مقدار عددي است که معين مي کند چند تا مقدار از آن انديسي که در پارامتر قبل انتخاب کرديم، بايد حذف شود که اگر آنرا صفر در نظر بگيريد هيچ مقداري حذف نخواهد شد. اين دو پارامتر حتماً بايد نوشته شوند. در ضمن اگر مي خواهيد مقاديري هم اضافه شود بعد از اين پارامتر ها به عنوان پارامترهاي بعدي ذکر مي کنيد. مثال
متد toString مقادير يک آرايه را تبديل به يک رشته متني مي کند. مثال
اينها متدهايي هستند که کاربردشان در آرايه ها متداول است. شايد بنظرتان غير مفيد بيايند اما در بعضي جاها مي توانند به کمک شما بيايند و اسکريپت شما را خلاصه تر کنند.
هر گاه بخواهيد يک مجموعه کد به دفعات مشخص و يا رسيدن به يک نتيجه مشخص تکرار شود، بايد از حلقه استفاده کنيد. حلقه ها در جاوااسکريپت دو نوع هستند، يکي حلقه forو ديگري حلقه while که هر کدام از آنها هم ممکن است بسته به موقعيت کد مدلهاي مختلفي داشته باشند که در ادامه با کار آنها آشنا خواهيد شد.
خب براي اجراي اين مثال ابتدا کلمه for را نوشتيم تا شروع حلقه را به مفسر اعلام کنيم سپس يک پرانتز بايد باز کنيم تا پارامترهاي لازم براي تکرار در اين حلقه را وارد کنيم. اولين پارامتري که بايد وارد شود، يک متغير است با مقداردهي اوليه که به آن initial expression يا همان عبارت آغازين مي گويند. سپس دومين پارامتر که يک شرط است و مفهوم آن اينست که حلقه بايد ادامه پيدا کند تا متغير کوچکتر يا برابر با عدد 10 بشود. سومين پارامتر به عبارت افزاينده يا increment expression معروف است که در اينجا به اين مفهوم مي باشد که در هر بار اجراي حلقه يک واحد بايد به متغير افزوده شود. در انتهاي اعلام پارامترها پرانتز را مي بنديم. فقط دقت کنيد که در اين پرانتز هر پارامتري که نوشته شود بلافاصله بعد از آن بايد علامت ; قرار گيرد تا تداخلي بين آنها بوجود نيايد.
بطور ساده پارامترهاي داخل پرانتز را مي توانيم اينچنين بيان کنيم: مقدار اوليه متغير سپس مقدار نهايي و در آخر هم ترتيب افزايش متغير در هر تکرار حلقه. ناگفته نماند که حتماً نبايد مقدار افزايشي باشد، مي تواند به ترتيب کم شود که همه مقادير برعکس خواهند شد.
در خط بعد هم نتيجه را مابين آکلاد مي گذاريم تا به اسکريپت نظم دهيم و سپس دستور تايپ نتيجه که کلمه number را چون مي خواهيم عيناً در صفحه چاپ شود داخل " " گذاشتيم و بعد + که با پارامترهاي ديگه ترکيب بشود. البته در اينجا بجاي علامت بعلاوه مي توانيد کاما هم بگذاريد و بعد از آن متغير تعريف شده و در انتهاي آنها از تگ br استفاده کرديم تا هربار که حلقه تکرار مي شود نتيجه در يک خط جديد چاپ شود.
کلمه while را مي توانيم ترجمه کنيم به ماداميکه ، پس در اينجا ما متغير را جداگانه تعريف کرديم و حالا مي گوييم، ماداميکه شرط کوچکتر يا مساوي 10 بودن برقرار نيست حلقه را تکرار کن و يک واحد به آن اضافه کن تا بالاخره شرط ما درست دربيايد.
در اينجا همه چي مانند مثالهاي بالا است با اين تفاوت که کلمه do به ابتداي حلقه اضافه شده و بررسي شرط هم به انتهاي حلقه منتقل شده. همانطور که ميدانيد يکي از معني هاي do انجام دادن کاري است. مفهوم اين کد هم بدين گونه است که دستور چاپ را انجام بده و يک واحد به متغير اضافه کن ماداميکه متغير کوچکتر يا مساوي با عدد 10 بشود. پس اين دستورات حداقل يکبار اجرا مي شوند تا به شرط برسند، شما مي توانيد براي رسيدن به صحت اين گفته مقدار متغير را بجاي صفر به يک عدد ديگر تغيير دهيد مثلاً عدد 20 را بدهيد و يکبار کد را اجرا کنيد.
در اين مثال نوع ديگر افزايش هم نشان داده شده است که شما مي توانيد از اين مدل هم استفاده کنيد.
در اين حلقه هيچگاه شرط درست نخواهد بود و تا بي نهايت ادامه پيدا مي کند اما با استفاده از دستور break و شرطي که در نظر گرفتيم از تکرار نا محدود اين حلقه جلوگيري کرديم در حقيقت از حلقه خارج شديم. پس استفاده از اين دستور را براي حلقه هاي پيچيده در نظر داشته باشيد تا با مشکلات جدي مواجه نشويد.